Kurtuluş Savaşında Güney Cephesi
 

Fransız ve Ermenilerin Durumu
Mondros Ateşkes Antlaşmasının 7. maddesi bahane edilerek Mersin, Adana ve Dörtyol Fransızlar; Urfa, Antep ve Maraş ise İngilizler tarafından işgal edilmişti. İngilizler, bölgede Türk yönetimine karışmadılar.
Ancak İngiltere, Fransa ile yaptığı bir antlaşmayla (15 Eylül 1919) bu bölgeyi Fransızlara bıraktı; kendileri de Musul'u alacaktı.
Fransızlar, Suriye’den getirdikleri Ermenileri silahlandırarak
Türklere karşı kullanmaya ve Çukurova bölgesine yerleştirmeye başladılar. Bunun üzerine bölge halkı, Kuvayımilliye birlikleri oluşturarak Fransız ve Ermenilere karşı mücadeleye girişti (Güney Cephesi’ndeki ilk direniş Dörtyol’da başlamıştır.). Maraş’taki direniş, Fransızların Maraş Kalesi’ndeki Türk bayrağını indirip Fransız bayrağını asmasıyla başladı.
Maraş halkının Fransız ve Ermenilere karşı gösterdiği eşsiz direniş sonunda, şehir işgalden kurtarıldı (11 Şubat 1920). TBMM, 1973’te Maraş’a “Kahraman” unvanını verdi. Kahramanmaraş’ın istiklal madalyası Antep ve Urfa halkı da, Fransız ve Ermenilere karşı mücadelede Maraş halkından geri kalmadılar. Fransızlar, 10 Nisan 1920’de Urfa’yı terk etti. TBMM, 1984 yılında şehrin adını “Şanlıurfa” olarak değiştirdi.
Fransızlar tarafından işgal edilen Antep, Ankara Antlaşması (20 Ekim 1921) ile kurtarıldı ve Fransızlar, Antep’ten çekildiler. Buradaki direniş, Şahin Bey isimli Türk subayının öncülüğünde yürütülmüştü. TBMM, 8 Şubat 1921'de Antep’e “Gazi” unvanını verdi.

İtalyanların Durumu
Antalya ve Güneybatı Anadolu'yu işgal eden İtalyanlara karşı ciddi bir direniş olmamış, ayrı bir cephe açılmamıştır. Bunda, Türk halkının diğer cephelerdeki inançlı direnişi ile İzmir ve civarının, İtalyanlara söz verildiği halde Yunanistan’a bırakılmış olması etkili olmuştur. Güney Cephesi'ndeki muharebeler, Fransa ile yapılan Ankara Antlaşması ile son bulmuştur (20 Ekim 1921).