Yunus Balığının Sırtındaki Çocuk Efsanesi

[aLya]

Şimdiki gibi, bir zamanlar yine Milas’ın limanıymış Güllük. Yaman balıkçıları o yörede çok ünlüymüş.

Ekmeğini denizden çıkarırlarmış bu deniz insanları. Çok şen, mutlu ve birbirlerine bağlıymışlar.

Güllükte Hermiyas adlı bir çocuk yaşarmış ve Güllük’ün en güzel çocuğuymuş. Bir tek anacığı varmış. Anacığı onu gözünden sakınır, dizinin dibinden ayırmazmış.
Günlerden bir gün Hermiyas’ın arkadaşları “Hadi denize, hadi denize!” demişler. Hermiyas anasından izin istemiş ama anası “ Olmaz! ” demiş. Hermiyas, annesini ikna edip arkadaşlarıyla denize gitmiş, fakat geri dönmemiş. Kara haber bir anda yayılmış. Herkes günlerce Hermiyas’ı
aramış ama bulamamış.

Günlerden bir gün bir balıkçı, Hermiyas’ı bir yunus balığının sırtında gördüğünü söylemiş. Balıkçı “Koskoca bir yunusbalığının sırtındaydı. Bir eliyle tutunmuştu ona, bir eliyle selam bile verdi bana.

Balık dalıp çıktıkça o da dalıp çıkıyordu.” demiş. Önce inanmamışlar balıkçıya, ama daha sonra her denize çıkan tüm balıkçılar Ege Denizinde Hermiyas’ı arar olmuşlar. ‘’ Belki biz buluruz.‘’ demişler ama bulamamışlar.

Aradan günler geçmiş. Bir sabah Güllük’te Hermiyas ve yunus balığı ölü bulunmuş. Bir yaşlı “İşte bu dostluktur.” demiş. Herkes yaşlı adama bakınca yaşlı adam “Balık dostu olan Hermiyas’ı denizde bırakmamış, alıp getirmiş. Kendisi de dostunun yanından ayrılmamış” diyerek düşüncelerini açıklamış.



Güllüklüler yunus balığı ile Hermiyas’ın yontusunu yaptırıp, jimnasyumun bahçesine “Dostluk Simgesi” olarak dikmişler.