Seni terkediyorum.
Son darbeyi vuruyorum bu gece kendime,
Kızgın ateşlerde yüzeceğimi bile bile...
Son çelmeyi takıyorum bileklerime,
... Son sarhoşluğumun adı, sen !
Oysa ölürdüm ulan uğruna,
Mayına basardım,
Banka soyar, cinayetten tutuklanırdım.
Bir bilsen nasıl sevdim.
Aklıma düşerdi güzelliği gözlerinin, sigara üstüne sigara yakardım..
Yanımdaydın,
Özler gibi bakardım.
Duyunca sesini mutluluktan ağlardım,
Hele tutunca ellerimi, boncuk boncuk ter atardım..
Uyurdun yanımda, doğan güne kızardım...
Gök olsan kuş olurdum,
Toprak olsan ceset,
Halı olurdum ayaklarına,
Üşürsem serilirdim koynuna boylu boyunca..
Cehennem olsan sevgilim,
Kumar oynardım şeytanla..
Üstelik ben senin, sevemediğinken..
Üstelik ben senin, beyaz çarşaflı yataklarda unuttuklarından biriyken...
Hiç bir şeyinken yani,
Hiç kimsenken..
Tüm darbelerini, yoksulluk gibi üzerime damgalarken sen..
Eğreti sevgili gibi beni hayatının bir köşesinde bekletirken,
Her gelişinde beni benden biraz daha gönderirken,
Her gidişinde aklımı yanında götürürken,
Yüreğimi bin parça ederken, kalp atışlarının sesi.
Bir başkasının koynuna uğurlarken seni,
Bile bile...
Bile bile,
Nasıl sevdim bir bilsen.
Ah ! Yarı yolda elimi bırakışına öldüğüm,
Gidişime göz yumarken bin parçaya bölündüğüm.
Ah kaybetmişliğim,
Hırpalanmışlığım,
Kullanılmışlığım,
Ah sevgilim,
Sevdiğim,
Benim olmayanım,
Elin diyemediğim,
Ne güzel de sevmiyordun beni sen.
Bir bilsen,
Sevemeyişine bile kul köle olurdum ben, biraz daha "kal" desen, "gitme" desen..
Nursen Yıldırım
|