"Yüzüme özenle dikilmiş piçliğimden arınıp, babamın kanına karışıyordu sanki kirpiklerim kollarındayken."
Şimdi sen gidersen,
Yüzünü ilk defa gördüğüm bir adamın kucağına kusarım sarhoşluktan ben.
İhanetin dozunu artırırım,
Binlerce adam öperim, dudaklarını sakat bırakır gibi kaçarım.
Gidersen,
Günahlarıma seni de ortak ederim.
Sebebim bellerim..
Gidersen şimdi,
Hiçbirşeyim olduğunu hatırlar
İntihar bile ederim...
Üstelik gördüğüm her kız çocuğuna kefen biçerim..
Gözlerini de çok özlerim.
Sen gidersen bozarım bekaretini yüreğimin.
Saat sesine düşman kesilirim,
Dava açarım mevsimlere, Güneş'e, Ay'a hatta gökyüzünde ne varsa.
Gidersen, ağlar annem.
Giderim.
Şimdi "buraya dön"
Bu bir emir değil lakin hüzünlü bir filmin en komik repliği,
Oscar'a aday bir cümle,
Emir değil asla,
Ve
"Buraya dön"
Yarım kalacak hayaller kur,
Otur benimle,
Beni öldürmeyeceğimden kokun kadar emin olduğum yine de gebermek istercesine içtiğim meyler sofrasına.
"Buraya dön"
Ve delirmenin bedava olduğu bir memlette dolandır beni.
Ben yüreğimi avuçlarına bırakıyam,
Sen aklımı alıp uzaklaştır avuçlarını usulca.
"Buraya dön"
Bu şiir senin olsun.
Olsun ki adın konsun..
Konsun "ki adın Aşk"
Ayrılık koca ağzını aça aça üzerime yürümekten korksun.
Buraya dön,
Çünkü, sen gidersen
Beni en imansız idamların koynunda bulursun.
Nursen Yıldırım
|