"Sen benim yerimde olsaydın,
Ben senin kollarında uyurdum."
Gün aydığında bu cümlenin içinde boğuldum,
Yastıklarım sırılsıklamdı,
Anneme göstermemek için kan çanağı gözlerimi, kayboldum sabahın kör saati.
Yani sen benim yerimde olsaydın...
Böyle yansaydı için,
Adımı duyduğun zamanlarda saatleri durdurabilmek için yalvarsaydın Allah'a,
Bileklerin kağıt kesiği, parmakların mürekkep
Şiirlerin yüreğime tam on ikiden isabet..
Sen benim yerim olsaydın,
Her gece aynı yalana inandırarak aklını,
Her gece ikamet ettiğin sokağa çevirip adımlarını,
Her gece aynı istikamette yüreğin bir ileri iki geri,
Her gece kırık şarap şişeleri gırtlağına dayalı,
Her gece huzursuz böyle,
Böyle vursaydı varlığına ömür dediğin yarin yokluğu seni de her gece,
Döner gelirdim an geçmeden..
İki elim kanlı olurdu muhakkak,
Meclisi basardım mesela,
Ve hatta balıklama dalardım mafya babalarının ortasına...
Taksi şöförü uyuyor diye trafik kurallarına,
Yayalar yürüyorlar diye yaylana yaylana,
Ve ne varsa engel geç kalmama yanına,
Boğa boğa koşardım vallaha...
Sen benim yerimde olsaydın,
Ayrılıklar ulu orta çalamazdı kapımızı..
Umutlar çırılçıplak kalmazdı,
Hayallerimiz kararmaz...
Üstelik yalanlar,
İhanetler,
İftiralar,
Üzerimize cullanmaz.
Ya da,
Ben senin yerinde olmayı becerebilseydim,
Öyle vurdum duymaz...
Biliyorum olabilseydim senin yerinde,
Uğrumda ölsen, umruma dokunmaz.
Nursen Yıldırım
|