Sen hayat akışıma yön verensin,
Çıldırmış okyanuslara benzeyen hayallerimin ortasından geçen durgun nehirsin..
İlk ölenimsin,
Beni ilk gömensin,
İlk yasımsın sen ve ilk ağıtsın dilimden yerlere düşüp parçalanan..
... Düşündükçe delirmeyi,
Delirdikçe sana gelmeyi düşündüren !
Soğuk kış gecelerinde, muhtaç olduğum sıcak bir nefessin..
Hiçbir kıyamet yerle bir edemez artık beni, gittiğinden beri,
Hiçbir acı acıtmaz,
Hiçbir şair ağlatmaz,
Vaad edilen hiçbir Cennet vermez günahlarımız kadar cezbedemez,
Ve hiçbir Cehennem diri diri yakmaz..
Artık terkedilişler dokunmaz.
Gelenler, gönderilmeye meyilli bakışlarım eşliğinde uğurlanır yüreğimden...
Sevdana tutulmuşum,
Artık beni veremler, kanserler öldürmez..
Zehirlemez ot dumanı,
Sek doldur kadeh-kadeh farketmez,
Artık hiçbir mey yokluğun kadar başımı döndürüp, beni süründürmez..
Sen çırılçıplak aklımı, hayalinle seviştirdiğim gecelerin mum ışığısın
Ruhumu avuçlarına bıraktığım,
Korsan bedenlerden kaçıp sığınabileceğim tek limansın..
Gözlerinden düşmemek için, atladığım beton zemin ellerin..
Kaderimin pamuk şekeri dudaklarıma dua niyetine sürdüğüm adın..
Sen !
Benim ilk secdeye yatışım, son inancımsın..
Daha yazarım,
Tükenmeyenimsin..
Tüketemediğim.
İçeri buyur edemediğim, kapıda bekletemediğim..
Ateş olsan yansam,
Su olsan boğulsam,
Toprak olsan ölsem dediğim..
Nursen Yıldırım
|