İstanbul'un en uyuşmuş semtinde,
Seni düşünüyorum.
Senin gözlerini..
Köşe başında küfür ederken birbirine iki delikanlı, biri yumruğunu oturtuyor diğerinin çenesine.
Ah görsen, öyle kan revam içim işte.
Bir çingene çocuğu yalın ayak gülümserken yüzüme, geriliyor mimiklerim iyice.
Çatırdıyor organlarım, esrar dumanı yerleştikçe beynime.
-Ben esrar içtim sensizliğin bilmem kaçıncı saatinin ilk dakikalarında.-
Evimin kapısını zorlayan adamlardan, korkmuyorum !
Silah seslerine aşina kulaklarım yerimden doğrulmaya tenezzül bile etmiyorum.
Arada bombalar yağdırıyorlar bir kaç mahalle öteme,
Yerle bir olmuş binaların tozlarını yutuyor, ceset kokusu aldığım havaya karışıyor, soluyorum.
Çırılçıplakmış gibi utanıyorum bazen.
Bazen gökyüzü kadar cesurca seriliyorum şu pisliğin üzerine.
Tam doğrayacakken içimde iyilikten yana ne varsa, tam koşacakken en umutsuzluğa,
Cigara sırası bana dönüyor bir kez daha !
Seni düşünüyorum, incecik sarılmış sigarayı uzatırken parmaklarım dudaklarıma.
Gelmeyeceğini düşünüyorum.
Kan kokusundan, silahlarlan, kavgalardan, bombalardan, cesetlerden sıyrılıyorum.
Sesini taklit ediyorum içimden..
-Annem babamı terk ettiğinde hiç ağlamadım ben.
Babam beni terk ettiğinde de öyle.
Ve babamı öldürürken hunharca, düşlerimde, hiç ağlamadım.
Öyle güçlüyüm ki; canavarların varlığına inandığım zamanlarda bile gecelerce yalnız bırakıldım.
Güçlüler ağlamazdı. Hiç ağlamadım.-
Korkunç halisünasyonlara dalıyorum,
Bedenlerini yarıp içlerine giriyor ve üzerime dikiyorum onları.
Cin yok, peri yok, yıldızlrda koşmak ve ölmek hiçbiri yok.
Gözlerin var,
Gözlerine bakamamak var,
Bir daha görememek var o gözleri.
Bir de gözlerin olmak var ilerleyen saattlerde,
Gözlerin gibi hissetmek kendimi.
Hem öyle güzel hem öyle günahkar..
Gözlerin olmak, tam da başka bir kadını süzerken hemde.
Anlıyorsun değil mi ?
Gözlerin olmak var, sen bir kadının yüzündeki orgazm tebessümlerini izlerken hemde.
Dön bak..
Dön bak, ağlıyorum.
Dön bak ! Şu mahalle kadar uyuşuyor, şu mahalle kadar kirleniyorum.
Dön ! Bak ben ilk kez yenilmiş hissediyorum.
Nursen Yıldırım
|