Timur Devletinin Zayıflaması
Timur Han, esas emeli olan Tüm Türk Devletlerini bir araya getirme ülküsüne ulaşmak üzereydi. İç Asya’daki Tüm Türk toplumları hâkimiyeti altına girmiş, Tüm Türk Yurtları Timur Devletine tabi olmuş, Asya’da kendisine meydan okuyabilecek bir güç kalmamıştı. Kendisine Tabi olmayan tek Türk Toplumu ve Devleti olan Osmanlı İmparatorluğu da dize getirilmiş, hâkimiyeti altında olmayan tek Türk Yurdu olan Anadolu Toprakları Ankara Savaşı ile ayaklarının altına serilmişti. Artık tek hedefi Türklerin en eski düşmanı olan Çin’di.

Timur, Çin seferine hazırlanmak üzere Semerkand’a geçerek uzun sürecek savaş hazırlıklarına başladı. Timur’un en büyük hayali olarak ifade ettiği Çin Seferinin hazırlıkları tamamlanmak üzereyken 69 Yaşında, Otrar şehrinde vefat etti (1405). Öldüğünde Devletinin sınırları Delhi’den Bursa’ya, Arap yarımadasından İrtiş Nehrine kadar uzanan muazzam bir coğrafyayı kaplamış durumdaydı.

Timur Han’ın ölümü üzerine tüm Türk Devletlerinde meydana geldiği gibi saltanat mücadeleleri baş gösterdi. Timur Han, ölmeden önce ölen oğlu Cihangir’den olan torunu Pir Muhammed’i veliaht tayin etmişti. Ancak diğer oğulları Miranşah, Şahruh ve torunları Pir Muhammed’in hâkimiyetini tanımayarak saltanat makamına geçebilmek için büyük mücadelelere giriştiler. Bu mücadeleler neticesinde tek bir hükümdar etrafında toplanamayan saltanat makamı bölündü. Timur’un torunu Muhammed Semerkand’da, esas veliaht Pir Muhammed ve diğer torunu İskender İran’da, Miranşah Bağdat ve Azerbeycan’da, Şahruh ise Horasan’da tahta çıktılar.

Veliahtların bu mücadelesi büyük Timur Devletini tek merkezli bir otorite olmaktan çıkartarak parçalı ve birbirleri ile mücadele eden parçalardan oluşan yönetimler şeklinde bölmüştü. Timur Han’ın 34 yıl boyunca verdiği mücadele ve elde ettiği başarılar oğulları ve torunları tarafından ziyan edilmişti. Bu tarihten sonra bölünüp parçalanan Türk Toplumları varlıklarını uzun süre devam ettiremeyerek yıkıldılar ve tarih sahnesinden silindiler.

[h3] Şahrun Dönemi (1405 – 1447)
Büyük Timur Devletinin ardıllarından varlığını en uzun sürdürebilen veliaht Şahruh olmuştur. Diğer veliahtlar makam ve saltanat için giriştikleri ayrılık hareketleri neticesinde hüsrana uğrayarak tarih sahnesinden silinirken Şahruh, Horasan’daki hâkimiyetini koruyabilen tek veliaht olmuştur. Şahruh, diğer varislerin idare ettiği coğrafyaların bir bölümünü tekrar hâkimiyeti altına almayı başardı ve ülkenin dirliğini yeniden sağladı. Hatta Orta ve Güney İran topraklarına taarruz ederek hâkimiyet alanını genişletti ancak Timur Devletinin zayıflamasını yavaşlatsa da devleti yıkılma sürecinden kurtaramadı. Zira Timur Han döneminde sahip olunan geniş topraklar eski sahipleri tarafından tehdit ediliyordu. Kafkaslar Moğol Ardılları ve Slavların desteklediği Gürcüler tarafından taarruzlara maruz kalıyordu. Osmanlı’nın dostluğunu ve desteğini kazanan Celayirliler Bağdat’ı, Karakoyunlular ve Akkoyunlular Doğu Anadolu hattını geri almak için mücadele ediyorlardı. Memluklardan alınan Suriye toprakları kaybedilmişti. Çağatay Moğolları ise giderek güçleniyor ve önemli bir tehdit unsuru haline geliyorlardı.

Şahruh, tüm zorluklara rağmen 42 yıllık hâkimiyeti döneminde devletini ayakta tutmayı başardı. Ancak Timur Han dönemindeki gücünü yeniden toparlaması mümkün olamadı. Şahruh, 1447 yılında vefat edince Timur Devletinin sonunu hazırlayan Saltanat mücadeleleri yeniden ortaya çıktı.

Uluğ Bey Dönemi (1447 – 1449)
Şahruh’dan sonra yerine oğlu Uluğ Bey geçmişti. Uluğ Bey, saltanatın diğer varisleriyle mücadele etmek zorunda kaldı. Bu mücadelelerde başarısız olmasa da saltanat makamını tehdit eden varisler Devletin zayıflamasına ve güç kaybetmesine neden oluyordu. İç meseleler yüzünden devletin idaresi zayıflamıştı. Bu sebeple başkaldıran ve Ülkenin Batı sınırlarında tehdit oluşturan Akkoyunnular ile Karakoyunlular’a karşı mücadeleler zayıfladı. Bunun yanında ülkenin doğuda güçlenen Çağataylar Maveraünnehir’e yeniden hâkim olabilmek için taarruzlara girişiyor ve önemli bir tehdit unsuru oluşturuyorlardı. Tüm bu dış tehditlere karşı koyamayan Uluğ Bey, yükselen iç tehditler neticesinde saltanat makamını kaybetti ve yerine kardeşi Ebu Said saltanat makamına geçti (1449).