Leyla! Çaresizliğimden gayri hiç bir kabahatim yok benim.
Yokluğun, cehennemin öbür adıdır, üşüyorum, kapama gözlerini.
Bir ben kaldım, ortasında kavganın, bir de karanfil yürekli çocuklar.
Gitmek, gözlerinde gitmek sürgüne… Yatmak, gözlerinde yatmak zindanı gözlerin hani?
|