Arapçada isimler ya müennes / dişil veya müzekker / erildir. Müşrikler, özellikle Allah adına diktikleri putlara hep müennes / dişil isim vermişlerdi. Onların kanaatlerine göre, putlar İlahî kuvvetlerin ve meleklerin suretleridir. Melekler de Allah’ın kızlarıdır. Bu yüzden müşrikler; “Biz onların suretlerini yapıp, müennes / dişil isim vererek onlara taparız. Böylece, bu putları Allah’ın yanında şefaatçi kabul ederek yardımlarını bekleriz.” diyorlardı. Nitekim,

“Bunlar, Allah katında bizim şefaatçilerimizdir.”(Yunus, 10/8),

“Biz bunlara, sırf bizi Allah’a yaklaştırsınlar, diye taparız.”(Zümer, 39/3)

mealindeki ayetler, onların bu düşüncelerini seslendirmiştir.

Cahiliye dönemindeki Arapların kızlara küçümseyici bakışları bilinmektedir. Buna rağmen, kendileri için uygun görmedikleri kızları Allah’a isnat etmeleri, kendi felsefeleri açısından da mantıklı değildir. Bu çelişkiye dikkat çeken Yüce Allah, şöyle buyurmuştur:

“Şimdi baksanıza şu Lât’a, Uzza’ya ve birde şu gerideki üçüncüleri olan Menât’a? Erkek evlatlar size, kızlar ona olsun öyle mı? O zaman bu insafsız bir taksim olmaz mı? Aslında, bu putlar sizin ve atalarınızın uydurduğu, kuru isimlerden, boş lafızlardan başka bir şey değildir. Allah, onların tanrılıklarına delil olabilecek hiç bir şey indirmemiştir. Onlar, sadece zanlarına ve nefislerinin heva ve heveslerine uyarlar. Halbuki onlara, Rableri tarafından uyacakları mükemmel bir rehber gelmiş bulunuyor.”(Necm, 53/19-23).