Konu Aşk olunca Biz ne yaptığımızı bilmiyoruz. Sevgili nazlım kullanıcıları Konu Aşk olunca bizim aklımız başımızdan gidiyor değil mi? . Kaybetme korkusu, sahiplenme ve her şeyi abartma hallerimiz ortaya çıkıyor..
Konu aşk olduğunda sanki içimizde uyuyan bir başka biz var, o uyanıyor. Alarmı aşka raptiyeli!


O güne kadar ortada olmayan bu adam ortaya çıktığı andan itibaren, hayatımız onun üzerine kurulur. Biz ondan önce sanki yaşamıyorduk, ailemiz yoktu, arkadaşlarımız yoktu, işimiz yoktu, sosyal hayatımız yoktu, sanki biz yoktuk…. Yahu ne oldu da birden bütün ipler bu adamın eline geçti? Bu sorunun cevabını verebilen çok az gönül bulunur!
Biz o güne kadar dışarı çıkmıyormuşuz gibi davranırız. Henüz tanışalı üç hafta olmuştur, yan komşuya çaya gitmek için telefon açar izin alırız. Sonra gün gelir, aynı adam eteğimizin boyuna karıştı diye kavga çıkarırız.
Bizi sevenler sigara içme, kilo ver gibi iyiliğimiz için bir takım sözler söylese sinir oluruz. İnadına daha çok yemek yer, bir paket fazla taşırız. Sonra bu adam gelir, sadece “günde kaç tane sigara içiyorsun?” diye sorar; o gün sigarayı azaltırız.
Kız kardeşimiz, en yakın arkadaşımız para sıkıştığında “bende de yok” deriz. O adam “bir iş kurayım diyorum ama sermayem yok” dediğinde bankaya başvurur, aldığımız krediyi ona sürpriz yaparız. Sonra aradan zaman geçer, adam bizi terk eder. Biz eşek gibi o paraları öder, bir daha adamın izini bulamayız.


Biz, yanlış öğretilmiş, yanlış eğitilmiş, yanlış yönlendirilmiş bir toplumun çocuklarıyız. Bizim, etrafta sessizlik olduğunda “kız doğdu” denilen bir deyişimiz var. Biz çocukluğumuzdan beri erkeğe kafa eğmeye, kimliksizliğe, silikleşmeye kodlandık. Elbette bu sertlikte söylenmedi ama verilen nasihatlerin alt yazısı bunlardı, söyleyenler de farkında değildi…


O yüzden şimdi aşık olduğumuzda aklımız nasıl çalışacağını, dilimiz ne söyleyeceğini, bedenimiz nasıl davranacağını, yüreğimiz ne kadar atacağını bilmiyor. Ya çok veriyoruz, ya gereksizce sakınıyoruz! Ya üstüne abanıyoruz, ya hiç yanında durmuyoruz! Ya kontrol manyağı oluyoruz, ya umursamıyoruz!