Humuslu topraklarda görülür. Şapkalı mantarlar genelde bahar aylarında görülür. Nemli ve loş ortamları severler. Bu mantarların gerçek kökleri yoktur. Şemsiye gibi tepe kısımları bulunur. Şapkalarının altında ise üremelerini sağlayan spor keseleri vardır. Çürükçül beslenirler.
Şapkalı mantarlar birden büyürler. Ormanlarda, yağmurlu günlerin sonrasında sıklıkla görülürler. Gelişmeleri 5 gün sürmektedir.
Şapkalı mantarlar, eşeyli ve eşeysiz üremeyle çoğalırlar. Tek hücreli mantarlar tomurcuklanarak çoğalır. Suda yaşayanlar ise eşeysiz üreme ile olur.
Şapkalı mantarların bir kısmı zehirlidir. Zehirsiz olanlar ile zehirli olanlar birlikte büyürler ve birbirlerine çok benzerler. Bu sebeple ayırt etmek zor olmaktadır. Ancak uzman bir kişi kolaylıkla ayırabilir.
Şapkalı mantarlarin zehirli olanları zehir güçlü olduğu için ölümcül olabilir. Tatlarına bakılarak ayırt edilemediği için yemeklerde kültür mantarı tercih edilir. Kültür mantarları laboratuvar ortamında yetiştirilir.
Mantarlar klorofil taşımazlar. Bu nedenle fotosentez yapamazlar. Mantarlar oksijenli ve oksijensiz solunum yaparlar.
Mantarların en büyük görevi yeryüzünde madde dönüşümünde görev almalarıdır. Ölü hayvanların ya da ölü bitkilerin çürüyüp toprağa karışmasını sağlarlar.
Karbondioksit salınımı ile toprağı bitkilerin gelişmesi için uygun duruma getirirler.
Mantarlar ilaç, gıda ve başka çeşitli ürünlerin yapımında kullanılır.
Şapkalı mantarların besin değeri yüksektir. İnsanlar için önemli olan vitamin ve mineralleri barındırırlar.