Konya Ayaklanması (2 Ekim-15 Kasım 1920)

Evvelce Konya Valisi bulunan ve İstanbul’daki İngiliz ajanlarının aracılığını yapan Cemal Bey’in bu bölgede ektiği kötü tohumlar, bir yıl sonra, 1920 yılı Ekiminde tekrar filizlenmişti.
Bu ayaklanma hareketi de İstanbul'daki aynı kaynaklar tarafından kışkırtılmış ve geniş Konya bölgesinde yine aynı elebaşılar tarafından
sahneye konulmuştu.
Padişaha bağlılık, milli hareketin vatan savunması yönünden yüklediği ağır fedakarlık ve külfetlerden kaçınmak, dini inanışları şahsi yararlarına .alet edenlerin karıştırıcı faaliyetleri, vatan haini bazı zayıf ahlaklı insanların para ile satılması ve bu gibilerin yaptıkları menfi propagandalar, kara ruhlu, kötü yaradılışlı bazı insanların hınç alma hevesleri, şahsi çıkarları, gerici yobazların, ortamı kendileri için elverişli bulmaları, bu defaki isyanın da başlıca sebeplerini teşkil etti.Bu ayaklanma, aynı zamanda Türkiye’nin bütünlüğünü ve bağımsızlığını kurtarmak için Ankara’da kurulan Kemalist Milli Mücadele hareketini dağıtmak için İngiliz gizli servisinin çabaları ve para desteği ile Anadolu'nun bazı çevrelerinde olduğu gibi burada da tertiplediği, bunlar hiyanetin devamı ve bir halkası olmuştur.
Konya, Isparta ile Akşehir, Ilgın, Yalvaç, Şarkikaraağaç, Eğridir, Beyşehir, Seydişehir, Manavgat, Akseki, Bozkır, Karaman gibi geniş bir sahaya yayılan ayaklanmayı, Büyük Millet Meclisi Hükümetince bu iş için görevlendirilen o zamanın İçişleri Bakanı Albay Refet (Bele) bastırdı.

Yozgat Ayaklanması (15 Mayıs-27 Ağustos 1920)

Yozgat'da milli harekete ve hükümete karşı ilk tepkiyi yaratan Yozgat Mutasarrıfı Necip Bey olmuştur. Bu adam Heyeti Temslliye'nin Ankara Vilayeti aracılığı ile gönderdiği direktiflere karşı daima cephe almış ve açıkça Allah'dan, padişahdan ve onların kanunlarından başka bir şey tanımayacağını etrafına bildirmişti. Böylece

ortaya çıkan bu muhalefeti, Yozgat’daki Hürriyet ve İtilaf Partisi Başkanı Çapanoğlu Edip ile kardeşi Celal destekliyordu. Yozgat’da büyük nüfuz ve muhiti olan bu şahıslar, İngilizlerin İstanbul’a gelişlerinin Padişahın muvafakati ile olduğu ve Yunanlıların şehirlerimizi işgal etmeleri keyfiyetinin, geçici bulunduğu yolunda daimi propagandalarla Yozgat ayaklanmasını hazırlamaktaydılar. 
Kısa zamanda Yozgat-Sivas arasında yayılan ayaklanma Çerkez Etem tarafından bastırıldı ve elebaşları idam edildi.

Birinci Düzce Ayaklanması (13 Nisan-31 Mayıs 1920)

Mütarekeden sonra İstanbul’da başlayan milliyetçi hareketler, Erzurum ve Sivas Kongrelerinin aldığı kararlardan cesaretlenip faaliyetlerini genişletmiş, Anadolu'da gelişen milli Orduya silah ve adam temin etme işini hızlandırmıştı. Buna karşılık İstanbul hükümeti de her fırsattan faydalanarak Anadolu'daki fesat yuvalarını genişletmeye çalışıyordu.
İşte İstanbul hükümeti tarafından desteklenen gerici propagandanın Adapazarı bölgesinde ilk belirtileri daha 28 Ekim 1919'da henüz İstanbul - Eskişehir demiryolunun İngilizler tarafından kontrol altında bulundurulduğu tarihte başladı. Adapazarı'na bağlı Akyazı nahiyesinde Çerkez eşrafından Tulustan Bey, Çerkez Bekir Bey ve Beslan adında bir tahsildar birleşerek ayaklandılarsa da bastırıldılar. Tam bu sırada Düzce

mahkemesince sürgün cezasına çarptırılan bir şaki ve üç arkadaşı jandarmaların elinden 30 atlı Çerkez tarafından alındı. Hep birlikte Düzce’yi bastılar. Herkesin gözü önünde Düzce Hakimini öldürdüler. Eşkiya ile birlikte jandarmalar da halka zulmetmeğe başladı, çünkü jandarmaların çoğu askere yazılan eski dağ eşkıyası idiler.Asayişi temin için gönderilen Binbaşı Mahmut Nedim, kaypak karakterli bir komutan olduğu için hem İstanbul’u hem de Anadolu’yu idare etmeğe çalıştı. Buna rağmen ilkin isyanı bastırmağa muvaffak oldu.
Müfreze komutanı Binbaşı Mahmut Nedim in yumuşak tutumundan cesaret alan özel menfaat düşkünü bir takım kötü niyetli adamlar, bölgedeki gizli faaliyetlerine hız verme imkanını bulmuşlardı. Bu kimseler, İstanbul Hükümetinin ve İngilizlerin de yakın desteğini görüyorlardı. İşte bu hava içinde gelişen ve zemini uygun bulan Düzce ayaklanması, nihayet 13 Nisan 1920’de patlak verdi.Asilerin elebaşları, Kafkasya’nın ileri gelen ailelerinden Berzek Safer, Düzce Çerkez beylerinden Vahap, Emekli Jandarma Yüzbaşısı Çerkez Koçbey, Emekli Jandarma Binbaşısı Maan Ali idi. Bunlardan Berzek Safer İlçe Maymakamı, Maan Ali Jandarma Komutanı, Vahap iaşe ve ikmalci, Koçbey de belediye başkanı olmuşlardı.
İsyanın Bolu ve dolaylarına kadar genişlemesi, Ankara'da endişe ile izleniyordu. Biga ayaklanmasının bastırılmasından alınan tecrübelerin ışığında Ankara daha uyanık daha köklü tedbirler almak zorunda kalmıştı. Düzce isyanının ikinci günü, 14 Nisan 1920’de Beypazarı halkı toplanarak «ahali ve padişah nerede ise, biz de oradayız» diye bağırarak ilçenin içindeki askeri depoyu basıp silahlarını yağmaladılar ve ilçeyi ellerine geçirdiler. Bu suretle Padişahı öne sürerek harekete geçen asiler kısa zamanda bütün bölgeyi ele geçirdiler.Nihayet 24. Tümen Komutanı Yarbay Mahmut, bizzat Mustafa Kemal Paşa'dan aldığı emir üzerine harekete geçti. Uzun boylu çarpışmalar oldu. Ayaklanma bir türlü bastırılamadı. Ayaklanmanın kısa zamanda Beypazarı - Gerede - Safranbolu’ya kadar yayılması ve bu yerlerin Ankara'ya pek yakın olmalarından dolayı, Mustafa Kemal Paşa, endişe duymaya başladı. Bu yüzden bölgedeki bütün birliklere sıkı emirler verip ayaklanmanın bir an önce bastırılmasını istedi.Harekata katılan komutanlar içinde Yarbay Arif büyük yararlıklar gösterdi ve sonunda ayaklanma bastırıldı.

İkinci Düzce Ayaklanması (8 Ağustos-23 Eylül 1920)

Düzce ve Bolu civarında sindirilen asiler, Ankara hükümetinin Yozgat civarındaki karışıklıkla uğraşmak zorunda kalması üzerine yeniden harekete geçtiler. Çerkez ve Abazaların idare ettiği bu ayaklanma da büyük güçlüklerle bastırılabildi.

Birinci Anzavur Ayaklanması (1 Ekim-25 Kaşım 1919)

Sivas Kongresinden sonra Anadolu’nun her köşesinde çeşitli adlarla faaliyet göstererek milli kuvvetlerin birleştirilip, şubeleri olmayan yerlerde şube açma faaliyetlerine girişildi Şahsi çıkarlarını geliştirmek isteyen bazı hainler; (Redd-i İlhak), (Müdafaa-i Hukuk Cemiyeti) gibi milli kuruluşları paravana olarak kullanıp Milli Kurtuluş hareketi aleyhinde yoğun bir faaliyete giriştiler. Güney Marmara Bölgesinde, mevzii de olsa öteden beri sürüp gelmekte olan Çerkez, Arnavut, Rum ve Türk çekişmelerini fırsat bilen Bigalı Ahmet Anzavur tarihe bu adla geçen Anzavur ayaklanmasını başlattı.Emekli Jandarma Binbaşısı olan Bigalı Ahmet Anzavur, Sarayla olan bağı dolayısıyla hilafeti ve saltanatı birinci planda tutan, Saraydan aldığı paralarla geçinen, kültürde yoksun birisi idi. Ahmet Anzavur, Ingilizlerin bir oyuncağı haline gelen Padişahın emriyle, Çanakkale Boğazının iki yakasındaki İngiliz ve Fransızların işgal bölgesini ve bu alandaki çeşitli depoları emniyet altına almak için ve özellikle Yunanlılara karşı savaşan milli kuvvetleri arkadan vurmak amacıyla, Biga - Gönen - Manyas ve civarındaki Çerkezlere olan nüfuzu göz önünde tutarak bu havaliye gönderilmişti. Anzavur bölgede taraftar toplamak, kuvvetlenmek için çalışmaya başladı. Gönen-Manyas civarını dolaşarak, milli kuvvetler aleyhinde olduğunu açıkça söylemiş ve bu bölgede teşkilatlanmaya başlayarak önce civarda Eşkiya Kadir diye anılan Hacı Yakup'la birleşmişti.

14.Kolordu birliklerinin giriştiği sıkı takip faaliyetleri sonunda Anzavur’un yakalanamamasına rağmen elindeki kuvvetler tamamıyla eridiği için bu isyan bastırılmış sayıldı.


İkinci Anzavur Ayaklanması (16 Şubat -16 Nisan 1920)

Vatansever Edremit Kaymakamı Hamdi, çevresine topladığı milliyetçi gençlerle bu bölgede Müdafaa-i Hukuk Cemiyetinin bir şubesini açarak teşkilatlanmış, civar köyleri haraca kesmiş olan eşkiyayı hapsedip bölge halkının sevgisini kazanmıştı. Fakat kurulan teşkilat büyüyüp Gelibolu'da İngilizlerin elinden kaçırdığı silahları kullanacak adama ihtiyaç olunca Kolordu'nun tasvibiyle gençleri resmen askere aldı. Bu yeni durum halkın tepkisiyle karşılaştı ve merkez Biga olmak üzere bölge, Gavur İmam'ın komutasında ayaklandı. Bunun üzerine birinci yenilgisini unutamayan Ahmet Anzavur, ayaklanmanın başına geçti. İngilizlerin de para yardımı sayesinde ayaklanma milli kuvvetler aleyhine hızla gelişti. Durum tehlikeli bir hal alınca 14. Kolorduya bağlı birlikler, 15 Nisan 1920 günü Balıkesir'den hareketle Susurluk - Gönen istikametinde yürüyüşe başladı. Şiddetli çarpışmalar sonucu Ahmet Anzavur İstanbul'a kaçtı, kuvvetleri de dağıldı. Bu suretle Anzavur’un ikinci defa ayaklanması da bastırıldı.

Birinci Bozkır Ayaklanması (27 Eylül - 4 Ekim 1919)

Konya’da Ordu müfettişi bulunan Cemal Paşa'nın ayrılıp İstanbul’a gitmesi üzerine meydanı boş bulan Vali Cemal Bey Konya ve civarını menfi propagandalarla hakimiyeti altına aldı. Ordunun bir an başsız kalmasından yararlanan Vali hapishanelerdeki eşkiya ve katilleri çıkarıp silahlandırdı. Ayrıca İstanbul hükümetiyle de temas halinde olan Vali Cemal Bey, oradan aldığı emirleri yerine getirmekten bir an geri durmuyordu. Ayrıca, Konya’yı kontrol
altında tutan İtalyanları da milli harekete karşı kışkırtıyordu.
Durumun tehlikesini sezen Mustafa Kemal Paşa, Heyeti Temsiliye adına Albay Refet'i Konya'ya, durumu düzeltmek üzere gönderdi. Halkın da aleyhinde olduğunu gören Vali İstanbul’a kaçtı. Bu suretle Konya, Heyeti Temsiliye tarafından kazanılmış oldu.
Konya’da bu olaylar cereyan ederken Konya’nın güneyindeki Bozkır ilçesinde gericiliğin ve padişaha bağlılığın ilk belirtileri baş gösterdi. İngiliz papazı Frew ile Bozkırda Zeynel Abidin, Vali Cemal Bey’in hareketlerinden cesaret alarak halkı milli kuvvetler aleyhine kışkırttılar.
Nihayet Konya'dan gönderilen Heyeti Temsiliye’nin arabulucuları sayesinde isyancılar dağıldılar. Ancak, padişah adına girişilen bu gibi kışkırtıcı hareketler halkı çok çabuk etkileyebiliyordu.
İkinci Bozkır Ayaklanması (20 Ekim-4 Kasım 1919)
Durumu ilerisi için çok tehlikeli gören Heyeti Temsiliye, Yarbay Arifi (Karakeçili) bu bölgeye gönderdi. Bunun üzerine İstanbul hükümetinin adamı ve İngiliz dostu olan Zeynel Abidin, Yarbay Arifin kuvvetlerine karşı koymak üzere yanına topladığı 200 kadar silahlı .damıyla birlikte 20 Ekim 1919'da tekrar Bozkır’a girdi. Uzun süren çarpışmalardan sonra yarbay Arif bölgeye hakim oldu ise de asilerin elebaşıları kaçıp dağlara saklandı.