Peygamber (a.s.m) Efendimiz bir keresinde minbere çıkarken; Bir adım çıktı, “Amin…”; bir adım daha çıktı, “Amin…”; bir adım daha çıktı, “Amin…” dedi.

Hutbesi bittikten sonra: “Ya Resûlallah! Minbere çıktığınız zaman âmin dediniz, her adımınızda bunu neden söylediniz?” diyerek sebebini sordular. Buyurdu ki: “Cebrail (a.s.) üç dua etti, ben de onlara âmin dedim, dedi.

Birisi: Cebrail(a .s.): “Annesine, babasına veya sadece onlardan birine ulaşmış bir evlat, (onlara güzel hizmet edip, onların hayır duasını alıp) cenneti kazanamadıysa ona yazıklar olsun/burnu yerde sürtünsün!” dedi, ben de âmin dedim.

İkincisi: Cebrail: “Sen peygamber olarak, bir insanın yanında anıldığın zaman, sana salat-ü selâm getirmezse; ona yazıklar olsun!.. Onun burnu yere sürünsün!” dedi. Ben de ona âmin dedim.”



Üçüncüsü, Cebrail: “Ramazana eriştiği halde bir insan, buna ramazanın feyzinden, bereketinden istifade edememiş, Ramazan gelmiş geçmiş de hâlâ Allah’ın mağfiret ettiği bir kul olamamışsa, Allah’ın affını, mağfiretini kazanamamışsa; yazıklar olsun o kula!.. Burnu yerde sürtsün!”‘ diye dua etti. Ben de ona âmin dedim” buyurdu
Kaynak: Buharî-müfred