Seneler seneler önce Kaf Dağı’nın ardında küçücük bir ülke varmış. Bu minicik ülkenin gururlu; ama kibrli olmayan bilgin bir kralı varmış. Hep beraber alacakaranlık kuşağındaki minik ülkelerinde mutluluk içinde yaşayıp giderlermiş.

Birgün, kralın kahinleri, gaiplerden bir haber getirmişler:

- Kral. Yarın öğleden sonra bir yagmur yağacak. Sakın bu yağmurda ıslanmayın!.. Çünkü; bu yağmurda ıslananlar delirecek. Çıldıracak.

demişler. Kral, teşekkürler ve hediyelerle uğurlamış kahinleri. Bir anlam da verememiş bu işe doğrusu. Ertesi gün, kapkara bir bulut çöreklenmiş, dağlarında nilüfer çicekleri açan bu güzel ülkenin üzerine. Beklenen yağmur, yağmaya başlamış fütursuzca hiçbir şeyden habersiz insanların üstüne ve kehanet gerçekleşmiş, insanlar birer birer delirmeye başlamış. Garip, tuhaf hareketler yaparak kralın etrafında dolaşıp duruyorlarmış kral olduğuna bile aldırmadan.

Ülke, dışarıdan bakıldığında büyük bir tımarhaneyi andırıyormuş adeta. İlk zamanlar kral, halinden memnunmuş. Bu kadar anormal insanın içinde akıllı kalmak, gizliden gizliye zevk bile veriyormuş aslında. Fakat günler geçtikçe hayat çekilmez bir hâl almaya başlamış. Etrafında konuşacağı, dertleşecegi, kendisini anlayan bir kişi bile bulamamak derinden yaralıyormuş kralı.

Kısa süre içinde sararmış solmuş, ızdırabından yataklara düşmüş. ve acı da olsa kararını vermiş. Kâhinleri yeniden çağırmış saraya, bitkin bir halde dudakları titreye titreye, "Bu yağmur." demiş. "Bu yağmur. Bir daha ne zaman yağacak. BEN DE ISLANACAĞIM."

Kral pes etmiş ama siz pes etmeyin; çünkü akıllı olan, normal olan sizsiniz. Etrafınızdaki insanların anormal olması ve çoğunlukta olması, sizin gibi düşünüp hissetmemesi ümitsizliğe sürüklemesin, direnin. Savaşın. Kendi doğrularınızı yaşayın, başkalarının doğrularını değil.

Bir çift gözüm var
Baktığını görmeyenlere
Karıncaları dinlemek isteyenler
Kulaklarımı alsınlar
Uykusunda gezenlere
Ayaklarımı vereyim
Ellerim karanlıkları silenlerin olsun
Kalbimi de taşıyabilenlere
Satıyorum..