Aşkın otopsisinde rastlanan son konuşmalarımız..
Bunlar katlettiğimiz aşkta son ip uçlarımız..

-Adam: Ayrılalım..
-Kadın: Tamam! Beynime format at sana dair tek bir şey kalmasın!
Bir de kokunu yanına almayı sakın unutma..
Ben değil, yastığım özler biliyorum..
-Adam: Gidiyorum..
-Kadın: Yine sen git, ben hiç gidemeyeceğim senden nasılsa biliyorum!

-Adam: Bağırma bana!
-Kadın: Bağırmıyorum..
Ayrılığın üstüne fazla acı serpmişsin, o yüzden yüksek sesle ölüyorum..

Sonrası sessizlik!
Sonrası bir tek bana ait..
Sonrası sonu gelmeyen bir avuç dolusu cümle alt tarafı işte!

Gittiğin o gece,

[ reklamı gizle ]
Gece hiç uyumadı,gözleri kan çanağıydı..
Gözlerime öyle çok yağmur yağdı ki,
Bileklerime yıldırım düştü..
Damarlarım öldü..
Umarım sen ıslanmamışsındır bu cinayette, sıkı giyin üstünü..

Biliyorum!
Seni bilmem ama, gözlerin bile görmek istemiyor artık beni..
Bilmelisin!
Beni bilmem ama içim çok özleyecek seni..

Bana bir yalan uydur diyebildim sadece..
Gerçekleri cebine doldur bana sadece bir yalan uydur!
Doktor reçeteme yazdı diyebildi..
Ayda bir kez tok karnına terk edeceksin!
Gülümsedim..
İnanmak zorundaydım..
Kahretsin!

Elçin GELİR

Sen bana kadınım dedin adamım…
Kendime iyi bakmamı söyleme bana.
Hiçbir iyi dilekte bulunma benim için.
İstemiyorum, üzülmemem gerektiğini anlatma defalarca…
Sen bana kadınım dedin adamım…
Başka aşklara emanet etme sakın beni.
Ben hiç yaşanmamış sayamam ki ikimizi..
Böyle olması gerekiyor’ları git kendine anlat sen!
Hangi sabah sensiz uyanmamı hak ediyor?
Hangi şarkı sensiz dinlenecek şimdi?
Hangi yollarda sensiz yürünecek?
Sen bana kadınım dedin adamım...
Şimdi gidiyorsun ya?
Hangi ikinci el aşkıma değecek?
Beni bırakıyorsun ya öylece…
Elini, kokunu, gözünü alıp gidiyorsun ya?
Bana mutlu olmamı söyleme!
Sen bana kadınım dedin adamım…
Kokumu içine çektiğin günlerin bile hatırı yok mu sende?
Öyle çok sevdim ki ben ‘biz’i,
Ben sana ‘git’ diyerek küfür edemem ki!
Gitme, sakın bırakma‘ikimiz’i…

Elçin Gelir

Günlerdir sesini duymuyorum. Kaç gün oldu saymadım. Ama çok geçti üzerinden. En son ki konuşmamızı hatırlayamayacak kadar çok geçti. Bana en son ne dediğini, hangi kelimeyi söylediğini, hangi cümleleri kursağımda bıraktığını, beni susturup hangi cümleleri söylememe engel olduğunu, hiçbirini hatırlamıyorum. Şimdi arasan ne hissederim hiç bilmiyorum. Canımın acısına mı üzülürüm, sesini duyacağıma mı sevinirim bilinmez! öyle çok gece geçirmiştik ki konuşarak, sesini duymadan uyumaya kaçıncı gece de alıştım onu da bilmiyorum. İnsan nasıl alışıyor birinin yokluğuna? Nasıl geçiyor acısı? O çok sevdiğimiz dizi başladığında televizyonu açmıyorum bile. Aldığın çiçekler çoktan soldu. Mesajlarını bile gördüğümde içimi acıtıyor diye sildim. Sorsan bana hala nasıl silebildin diye, buna nasıl cesaret ettiğimi bilmiyorum. Birkaç resmin vardı bende. Öyle çok dokundum ki onlara. Tenini tekrar keşfettim. Tekrar tekrar ezberledim. Gözlerine dokundum, dudaklarına, boynuna. Saatlerce ağladım. Hıçkıra hıçkıra ağlarken acı hafifliyordu sanki. Yada daha çok acıtıyordum canımı bunu da bilmiyorum. En son konuştuğumuzda bir daha sesini asla duyamayacağımı biliyordum. Telefonu kapatacaktık ve bir daha asla duymayacaktım nefesini. Ayrıldığımızı kabullenecek, öldü varsayacaktım. Kendime bunu inandıracaktım. Ancak o zaman biterdi umutlar. Ancak o zaman ümit etmez, beklemezdim. Bazı günler oldu çok düşündüm. Hiç mi duymak istemedi sesimi dedim. Hiç mi içinden aramak gelmedi, hiç mi nefesimi özlemedi. sonra unuttum. Tüm düşündüklerimi unutmayı umdum. Umut kötü bir şeydi. Boşaydı. Boşunaydı. Öylesineydi. Yersizdi ve zamansızdı. Ama hep vardı. Vardı. Sonra bir daha asla konuşamayacağımızı, sesini bir daha asla duyamayacağımı kabullendim. Bu kez gerçekten kabullendim.
Bakma sen benim sesini duymaya ihtiyacım varmış gibi konuşmalarıma.
Benim sana seni sevdiğimi söylemeye ihtiyacım var.
Seni unutmadığımı söylemeye,
Seni ne kadar çok özlediğimi anlatmaya ihtiyacım var.
Görüyorsun işte umut bitmiyor.

Hadi sen gelmiyorsun, anladım.
Hiç içinden aramakta mı gelmiyor?

Elçin Gelir

Her gün gördüğünüz, dokunduğunuz, öptüğünüz birini sevmek çok basit. Kolaysa hiçbir çıkarınız olmadan öylece uzaktan sevmeyi denesenize.

Kaldı işte.
Çayımız bardakta,
Çocukluğumuz sokaklarda,
Mutluluğumuz kursağımızda,
Sevdiklerimiz uzaklarda...

Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku.
Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim.
Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim
ve kitapları beraber seveceğiz.

Sabahattin Ali

Sana ince boynumu, karnıma bastırdığım korkak ellerimi uzatacağım

Tomris Uyar