Harf-i medden sonra gelip, asli meddi (yani bir elif miktarı olan tabii meddi) bir elif miktarından daha fazla çekmeyi gerektiren harf ve alamete (Bu harf Hemze, alamet ise Sükûn’dur. ) “Sebeb-i med” denir. Sebeb-i med iki kısma ayrılır:1.Hemze: Şekil itibariyle elife benzeyen ve hareke alan bütün harfler hemzedir. Kelime başında uzun hemze (ا), kelime ortası veya sonunda kısa (kırık) hemze (ء) şeklinde yazılır. 2.Sükûn: Harekesizlik demektir, alameti de cezim ( —ْ &nbsp dediğimiz işarettir. Harekesiz harfe “sakin harf” denir. Med harflerinin özel bir işarete ihtiyacı yoktur. Hemze:

Şekil itibariyle elife benzeyen ve hareke alan bütün harflerhemzedir. Kelimelerin öncesinde yer alan hemze Vasıl ve kat’ hemzesi olmak üzere ikiye ayrılır. A. Vasl Hemzesi: Kendileri ile başlandığında okunan, kendilerinden önce harekeli bir harf geldiğinde ise okunmayan hemzelere denir. Vasıl hemzeleri şunlardır:1. Sülasî fiillerin emri hazırlarının hemzeleri; اِفْتَحْ
2. İster sülâsi olsun ister rubâî olsun mezid fiillerin - اِفْعَالٌbabı hariç- mazi fiilleri, mastarları ve emri hazırlarının başındaki hemzeleri; اِقْترَبَ اِسْتَمْسَكَ،
3. اِثْنيَ ْ، اِمْرَاَةٌ ، اِمْرُؤٌ ، اِبْنَةٌ ، إِبْنٌ ، إِسْمٌ kelimelerinin müfred ve tesniyelerinin hemzeleri;
4. Harfi tarifin (ال) hemzesi;
B. Kat’ Hemzesi: Hem yazıda hem de okunuşta bulunan, gerek vasıl gerek vakıf halinde değişmeyen, sabit kalan hemzelere denir. Med sebebi olan hemze kat’ hemzesidir. Hemze-i Kat’lar şunlardır:
1. İstifham hemzeleri; قُلْ أَأِتخَّذْتمُ قل أتخذتم2. Mütekellim vahdeh fiilinin hemzesi; أَبْتَغِي حَكَماً 3. İf’al babının hemzesi, فَأَكْرَمَهُ 4. Teaccub fiilinin hemzesi, وأَسمِْعْ 5. İsm-i tafdil hemzeleri; أَكْبَرُ 6. Efâl vezninin sıfâtı müşebbehelerin hemzeleri; أَصْفَرُ 7. Fiillerden türetilmiş isimlerin hemzeleri; أحمد8. Kırık çoğulların hemzeleri; أنفس9. Zamirlerin hemzeleri; أنا ، أنت ، إياك
İKİ ÇEŞİT SÜKUN VARDIR

1.Ârızî (geçici sükûn): (sükûn-i ârız)

Herhangi bir yerde durulduğu zaman ortaya çıkan, geçildiğinde kaybolan sükûndur.
2.Lâzımî (kalıcı sükûn) : (sükûn-i lâzım)

Kur'an okunurken hem geçildiği, hem de durulduğu zaman okunan sükûndur. Cezimli ve şeddeli harflerdeki sükûn lâzımî sükûndur.